Nerw okoruchowy

Nerw okoruchowy opuszcza jamę czaszkową przez szczelinę oczodołową (fissura orbitalis) i w ten sposób dostaje się do. oczodołu. Tutaj dzieli się on na dwie gałęzie, z których – gałąź grzbietowa (ramus dorsaiis), podzieliwszy się na szereg gałązek wtórnych, zaopatruje unosiciela powieki górnej, m. prosty oka górny oraz wciągacza gałki ocznej (lerator palpebrae sup. , m. rectus oculi sup. et retractor bulbi), natomiast grubsza – gałąź brzuszna (ramus reruralis) udaje się do mm. prostych oka, przyśrodkowego i dolnego (mm. recti oculi med. et rentr. ), i do m. skośnego oka dolnego (m. obliquus oculi ventr. ) . Neuryty przywspółczulne n. III rozpoczynają się w – jądrach Westphala-Edingera-Bernheimera, umieszczonych między jądrami nn. okoruchowych, i ciągną się wraz z n. okoruchowym do oczodołu, gdzie dołączają się do jego gałęzi brzusznej. Gałąź tę porzucają one następnie pod postacią tzw. – korzonka ruchowego zwoju rzęskowego (radix motoria ganglii ciiiaris ). Po wyjściu z tego zwoju, włókna przywspółczulne tworzą tzw. – nn. rzęskowe krótkie(nn. ciliares breres), które wchodzą do wnętrza gałki ocznej, kierując się w stronę tęczówki. Tutaj kończą ,się one, unerwiając dwa mięśnie wewnętrzne oka, a mianowicie – m. rzęskowy (m. ciliaris), służący do akomodacji soczewki oraz zwieracz źrenicy (sphincter pupillae), którego rola polega na ograniczaniu ilości światła, dopuszczanego do siatkówki. [więcej w: zaburzenie integracji sensorycznej, wstęga przyśrodkowa, skierowanie do pracowni diagnostycznej ]