Morał z opowieści cd

Niektóre z nich wysłałem do domu wraz z rodzicami, którzy otrzymali instrukcje dotyczące urazów głowy. I jak dotąd nic z nich się nie stało. Dlaczego ten chłopak tak mnie martwił. Może właśnie dlatego, że uraz głowy nie był powodem wizyty. Przywołano go na wymioty i nawet nie myśleliśmy o tym, by zapytać o uraz głowy, ponieważ wymioty zdawały się być częścią jakiegoś syndromu wirusowego i słyszeliśmy o tym jedynie w misternie przypadkowych kwestiach klamek. W jakiś sposób wydawało się, że jest bardziej prawdopodobne, że uraz był poważny, a historia nie wyglądała tak, jak się wydawało. Nie zadałem właściwego pytania, prowadziłem niewłaściwą historię. Prawie tęskniłem za tą historią – czy nie sprawiło to, że straciłem coś poważnego. Czy nie okaże się to punktem nauczania , jeśli opowiadacie tę historię studentom medycyny. Słuchaj prawidłowo i nie wyprzedzaj narracji pacjenta swoim własnym, lub przegapisz najważniejsze informacje. A jeśli dobrze posłuchałem i przeformułowałem tę historię, jak ta z 20-miesięcznego mężczyzny z historią wymiotów siedem razy i niedawnym urazem głowy po upadku ze schodów, czy to nie brzmiało poważnie.
W jakiś sposób to spotkanie potknęło się ze mną drutem – splątanym drutem, o historii i literaturze. Literatura była opowiadaniem Raymonda Carvera Mała, dobra rzecz o dziecku, które zostało potrącone przez samochód, który niepewnie stanął na nogi. Chłopiec lekko się zachwiał. Wyglądał na oszołomionego, ale w porządku. Idzie do domu i mówi matce, a potem traci przytomność. Historia opowiada o swoim kursie szpitalnym i opisuje koszmarne dni i noce czuwania jego rodziców i dobre intencje lekarzy, ale nieudolne próby komunikowania się z rodzicami i ostatecznie daremne starania o uratowanie dziecka. To trudna historia dla rodziców lub pediatry.
Jest moment, w którym dziecko zostało niedawno hospitalizowane, niedawno nieprzytomne. Lekarz rozmawiał z rodzicami w bardzo uspokajający sposób, a ojciec chłopca decyduje się iść do domu, kąpać się i zmieniać ubranie.
Howard pojechał do domu ze szpitala. Bardzo szybko wziął mokre, ciemne ulice, a następnie złapał się i zwolnił. Do tej pory jego życie poszło gładko i ku zadowoleniu – koledż, małżeństwo, kolejny rok studiów na wyższym poziomie w biznesie, młodsze partnerstwo w firmie inwestycyjnej. Ojcostwo. Był szczęśliwy i jak dotąd szczęśliwy – wiedział o tym. . . . Jak dotąd, trzymał się z daleka od prawdziwych szkód, od tych sił, które wiedział, że istniały i które mogą sparaliżować lub doprowadzić do upadku człowieka, jeśli szczęście pójdzie źle, jeśli nagle coś się zmieni.
Tam jest, pomyślałem, ponownie czytając tę historię. Zrozumienie, jak blisko wszyscy jesteśmy nieszczęśliwi. Dziecko, które wychodzi z krawężnika bez patrzenia. Historia w sali egzaminacyjnej, której nie słuchasz właściwie. Chorego pacjenta, który jest bardziej chory niż ktokolwiek myśli. Tak więc miałem tę historię utkwioną w moim umyśle, a wiadomość, którą zapamiętałem najlepiej, to jeden Carver prawdopodobnie nigdy nie zamierzał, jeden lepiej pasujący do arkusza instrukcji ER: Nawet niewielki uraz głowy może być poważny.
W tym samym czasie miałem do czynienia z dokuczliwą historią, która opowiadała mi mój nauczyciel w podstawowej opiece zdrowotnej, kiedy byłam rezydentem pediatrycznym
[przypisy: sztuka dorastania cda, neuryty, cystatyna ]