Miejscowa dostawa paklitakselu w chorobie naczyń obwodowych

W odniesieniu do miejscowej taksany o krótkim czasie ekspozycji na redukcję restenozy w badaniu tętnic dystalnych (THUNDER), opisali ją Tepe i in. (Wydanie z 14 lutego), paklitaksel, podobnie jak brachyterapia wewnątrznaczyniowa, może opóźniać, a nie hamować restenozę. W związku z tym wydaje się, że obserwacja morfologiczna trwająca dłużej niż 6 miesięcy jest pożądana. Przydatność polegania na rewaskularyzacji z docelowym uszkodzeniem jako punkcie końcowym w badaniach choroby naczyń obwodowych jest dyskusyjna, 2 szczególnie w przypadku niezaślepionego badania, takiego jak badanie THUNDER, które może być podatne na uprzedzenia. Rzeczywiście, sześciomiesięczna stopa reorientacji wynosząca 37% w grupie kontrolnej (średnia długość zmiany, 74 mm) wydaje się wysoka w porównaniu z 12-miesięczną stopą ponownego leczenia wynoszącą 31% w grupie kontrolnej angioplastyki balonowej w porównaniu do stentowania w powierzchownej. Badanie tętnicy udowej (ABSOLUTE) (średnia długość leczenia, 127 mm) .3,4 Ponadto, w ciągu 6 miesięcy wskaźniki kostka-ramię i stopnie Rutherforda w grupie kontrolnej THUNDER pogorszyły się tylko nieznacznie. Wydaje się zatem niezwykłe, że 20 z 21 pacjentów z binarną restenozą w tej grupie było objawowych i wymagało rewaskularyzacji docelowej. Z naszego doświadczenia wynika, że wielu pacjentów z restenozą pozostaje bezobjawowych. Na koniec, na rycinie artykułu Tepe et al., Panele B i E (angiogramy ang. Postintervention angiograms) pokazują, co wydaje się technicznymi niepowodzeniami zgodnie z definicjami autorów i projekcjami dalszych angiogramów (panele C i F) nie były takie same jak badania podstawowe.
Martin Schillinger, MD
Erich Minar, MD
Uniwersytet Medyczny w Wiedniu, 1090 Wiedeń, Austria
jaskółka oknówka. Kot
4 Referencje1. Tepe G, Zeller T, Albrecht T, i in. Miejscowe dostarczanie paklitakselu w celu zahamowania restenozy podczas angioplastyki nogi. N Engl J Med 2008; 358: 689-699
Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline
2. Diehm N, Baumgartner I, Jaff M i in. Wezwanie do jednolitych standardów sprawozdawczości w badaniach oceniających leczenie wewnątrznaczyniowe w przypadku przewlekłego niedokrwienia tętnic kończyn dolnych. Eur Heart J 2007; 28: 798-805
Crossref Web of Science Medline
3. Schillinger M, Sabeti S, Loewe C, i in. Angioplastyka balonowa a implantacja stentów nitinolowych w tętnicy udowej powierzchownej. N Engl J Med 2006; 354: 1879-1888
Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline
4. Schillinger M, Sabeti S, Dick P. i in. Trwała korzyść w 2-letnim okresie pierwotnego stentowania kości udowej w porównaniu z angioplastyką balonową z opcjonalnym stentowaniem. Circulation 2007; 115: 2745-2749
Crossref Web of Science Medline
Tepe i in. ocenili obiecującą technologię mającą na celu zahamowanie restenozy po angioplastyce plastyki śródopiersyjnej. Kliniczną ostrość choroby tętnic obwodowych oceniano za pomocą klasyfikacji sugerowanej przez Rutherford i wsp., z ocenami od 0 do 6 i wyższymi liczbami wskazującymi gorszą chorobę.
Autorzy podsumowują etapy Rutherforda jako średnie i odchylenia standardowe. Oznacza to, że dane mają ciągły charakter. Jednak stopnie Rutherforda są zmiennymi porządkowymi, 1,2 z definicjami etapów na podstawie kombinacji objawów i symptomów. Dlatego środki są trudne do interpretacji Zamiast tego dane należy podsumować w sposób przejrzysty jako liczby i odsetki pacjentów na każdym etapie, a następnie przeanalizować za pomocą tabel kontyngencji.2.3
Ponadto autorzy wykorzystują drożność naczyń jako punkt końcowy, którego definicją jest obecność nieprzerwanego przepływu.1 Zgodnie z tą definicją, restenoza o wysokim stopniu złośliwości byłaby uznawana za udaną terapię, która jest nieodpowiednia dla osób z przewlekłymi bólami głowy. próby głowowe urządzeń do rewaskularyzacji wewnątrznaczyniowej.2 Obawy te podkreślają potrzebę jednolitych standardów sprawozdawczości w celu oceny różnych podejść do rewaskularyzacji wewnątrznaczyniowej.2
Nicolas Diehm, MD
Iris Baumgartner, MD
Peter Jüni, MD
Szpital Uniwersytecki w Bernie, 3010 Berno, Szwajcaria
nicolas. ch
3 Referencje1. Rutherford RB, Flanigan DP, Gupta SK, i in. Sugerowane standardy dla raportów dotyczących niedokrwienia kończyn dolnych. J Vasc Surg 1986; 4: 80-94 [Erratum, J Vasc Surg 1986; 4: 350.]
Crossref Web of Science Medline
2. Diehm N, Baumgartner I, Jaff M i in. Wezwanie do jednolitych standardów sprawozdawczości w badaniach oceniających leczenie wewnątrznaczyniowe w przypadku przewlekłego niedokrwienia tętnic kończyn dolnych. Eur Heart J 2007; 28: 798-805
Crossref Web of Science Medline
3. Schillinger M, Sabeti S, Loewe C, i in. Angioplastyka balonowa a implantacja stentów nitinolowych w tętnicy udowej powierzchownej. N Engl J Med 2006; 354: 1879-1888
Bezpłatny, pełny tekst Web of Science Medline
Odpowiedź
Autorzy odpowiadają: Schillinger i Minar wyrażają obawy co do długoterminowego wyniku leczenia pojedynczą dawką leku, który ma bezpośrednią biodostępność; podzielamy ich troskę. Po 2 latach odsetek pacjentów w grupie leczonej balonami powleczonymi, u których wykonano rewaskularyzację docelową, był znacznie niższy niż w każdej z dwóch pozostałych grup (Tabela 2 naszego artykułu). Oślepienie badaczy klinicznych do różnych urządzeń mogło być pożądane dla tego punktu końcowego, ale nie było to możliwe. Dwuletnie dane angiograficzne, które są obecnie dostępne, wskazują na restenozę zmian docelowych o 70% lub więcej u 2 z 28 pacjentów (7%) bez uprzedniej rewaskularyzacji docelowej zmiany w grupie leczonej balonami powleczonymi, w porównaniu z 6 z 19 pacjenci (32%) w grupie kontrolnej. To potwierdza stałą korzyść.
Nieco wyższa 12-miesięczna stopa reintervention w naszym badaniu niż w badaniu Schillingera i in. można wytłumaczyć faktem, że nie wykluczyliśmy wcześniej stentowanych zmian i że trudno jest osiągnąć dokładnie takie same wyniki jak te zgłoszone przez innych badaczy. W ich liście, Schillinger i Minar kontrastują długość uszkodzenia z naszego badania z leczoną długością od ich; ale gdy porównywane są średnie długości zmian w dwóch badaniach, różnica jest mniejsza (92 . 64 mm w grupie kontrolnej w badaniu Schillingera i wsp. vs 74 . 67 mm w naszej grupie kontrolnej). 12-miesięczna stopa rewaskularyzacji z docelowym uszkodzeniem w naszej próbie wynosiła 48% w grupie kontrolnej i 35% w grupie leczonej paklitakselem w pożywce kontrastowej, co prawdopodobnie jest nieskuteczne, w porównaniu do 31% w grupie kontrolnej w badaniu Schillinger i in.
Podstawowe wyniki badań laboratoryjnych dla angiogramów przedstawionych na rycinie naszego artykułu były następujące: dla segmentu zdefiniowanego jako zmiana docelowa, rezydualne zwężenie po przezskórnej angioplastyki śródpiersia wyniosło 6,7%, przy minimalnej średnicy światła 4,9 m
[przypisy: przeglądarka skierowań na leczenie sanatoryjne, cystatyna, przeglądarka skierowań na leczenie sanatoryjne nfz ]