Metylonaltrekson na zaparcia indukowane opioidami w zaawansowanej chorobie cd

Badane leki (40 mg metylonaltreksonu na mililitr lub placebo) dostarczono w identycznie wyglądających fiolkach. Personel badawczy podał pierwszą dawkę. Wyszkoleni opiekunowie podawali kolejne dawki. Do 8. dnia, u pacjentów, u których doszło do mniej niż trzech uwolnień bez ratowania (określanych jako rozwarstwienia bez użycia ratującego środka przeczyszczającego, takich jak lewatywa lub czopek, po przyjęciu badanego leku), początkowa objętość badanego leku można podwoić (do 0,30 mg metylonaltreksonu na kilogram) (rysunek 1). W otwartym badaniu rozszerzonym pacjenci otrzymywali metylonaltrekson podskórnie w razie potrzeby do 24 godzin przez okres do 3 miesięcy. Pierwszą otwartą dawkę rozszerzającą (0,15 mg na kilogram) podawano ponad 14 dni po pierwszej podwójnie ślepej dawce i ponad 24 godziny po ostatniej podwójnie ślepej dawce. Kolejne dawki można zwiększyć do 0,30 mg na kilogram, jeśli w ciągu 4 godzin nie wystąpiło rozwarstwienie lub można je zmniejszyć do 0,075 mg na kilogram, jeśli wystąpią niepożądane działania związane z lekiem. Monitorowanie bezpieczeństwa zaplanowano 30 dni po ostatniej dawce badania.
Oceny
Pacjenci byli oceniani codziennie pod kątem wypróżnień, w tym w zakresie konsystencji (z sześcioma kategoriami, od wodnisty do bardzo trudnego) i trudności (z pięcioma kategoriami, od braku trudności po duże trudności); współistniejące leki; i zdarzenia niepożądane. Zgłaszamy zdarzenia niepożądane występujące w dowolnym momencie po podaniu pierwszej dawki badanego leku. Nasilenie zdarzeń niepożądanych oceniano za pomocą Common Toxicity Criteria (CTC) National Cancer Institute, wersja 2.0. Zaparcia związane z zaparciem (ocenione w skali od brak do bardzo dużo ) oceniono w dniach 1, 7 i 14. Pacjenci i badacze ukończyli Globalne kliniczne wrażenie zmiany (skala od do 7, z wyższe wyniki wskazujące na lepszą pracę jelit) w dniach 7 i 14 oraz co miesiąc w celu oceny każdej zmiany w stanie jelita. Dawki opioidów porównywano, przeliczając dawki na doustne równoważniki morfiny przy użyciu standardowych wzorów 10-17
Pełną morfologię krwi i kompleksowe pomiary metaboliczne uzyskano podczas badań przesiewowych, w dniach 7 i 14 oraz co miesiąc podczas przedłużania badania otwartego, a wszystkie testy wykonano w centralnym laboratorium. Oznaki życiowe były monitorowane przed i po podaniu badanego leku w dniu oraz pacjentom z zwiększeniem dawki w dniu 9. Pacjenci ocenili obecny ból i najgorszy ból w ciągu poprzedzających 24 godzin (w skali od 0 do 10, z wyższe wyniki wskazujące na wyższą ostrość) w dniach 1, 7 i 14.
Pacjenci stosowali również zmodyfikowaną skalę odstawienia Himmelsbacha (dla której wyniki wahały się od do 4, z wyższymi wynikami wskazującymi na większą nasilenie objawów) dla każdego z siedmiu objawów odstawienia opioidów: ziewanie, łzawienie, wyciek z nosa, pot, drżenie, piloerekcja i niepokój . Całkowity wynik wypłaty stanowił sumę ocen w przedziale od 7 do 28,18
Skuteczność
Wyniki leczenia w fazie podwójnie ślepej były odsetkiem pacjentów, u których nie obserwowano uwalniania leku bez akcji ratunkowej, w ciągu 4 godzin po pierwszej dawce badanego leku oraz odsetka pacjentów z bezobjawowym przeczyszczeniem w ciągu 4 godzin po dwóch lub więcej cztery dawki
[patrz też: terapia orthokine, wstęga przyśrodkowa, allegro rowerki dziecięce ]