Dalszy przebieg szlaku lzowego przedstawia sie nastepujaco

Część włókien wydzielniczych o odmiennym znaczeniu obiera sobie zgoła inną drogę. Otóż, na wysokości zwoju kolankowatego odrywają się one od pnia n. pośredniego pod postacią – n. skalistego powierzchownego większego (n. petrosus superfic. major). Nerw ten po dość zawiłym przebiegu dociera wreszcie do zwoju klinowo-podniebiennego i tam tworzy synapsy z dendrytami komórek tego zwoju. Dalszy przebieg szlaku łzowego przedstawia się następująco. Włókna neuronów zwoju klino -podniebiennego wchodzą w skład n. szczękowego (2jV), po czym za pośrednictwem n. jarzmowego i zespolenia tego nerwu z n. łzowym docierają do gruczołu łzowego. Przebieg włókien łzowych n. pośredniego: n. pośredni –> n. skalisty powierzchowny większy–> n. skrzydłowy Vidiusza –> zwój klinowo-podniebienny –> n. klinowo-podniebienny -> n. szczękowy -+ n. jarzmowy -+ n. łzowy –> gruczoł łzowy. W skład jednak n. skalistego pow. większ. wchodzą ponadto włókna luchowe, które mamy podstawę nazwać – włóknami podniebiennymi. [przypisy: zespół hutchinsona gilforda, skierowanie do pracowni diagnostycznej, zaburzenie integracji sensorycznej ]