Badanie III fazy z placebo pod kontrolą BG-12 w zakresie nawrotów stwardnienia rozsianego AD 6

W rozszerzonej skali statusu niepełnosprawności (EDSS, która mieści się w zakresie od 0 do 10, z wyższymi wynikami wskazującymi na większą niepełnosprawność), wieku na linii podstawowej (<40 lat w porównaniu z 40 lub więcej lat), regionu i liczby nawrotów w roku poprzedzającym wejście do badania. Szacowany odsetek pacjentów z nawrotem po 2 latach to szacunek Kaplana-Meiera. Panel B pokazuje czas do potwierdzenia progresji niepełnosprawności w każdej z trzech grup. Wartości P i współczynniki ryzyka dla progresji z BG-12 w porównaniu z placebo zostały obliczone przy użyciu modelu proporcjonalnych hazardów Cox, skorygowanego o wyjściowy wynik w EDSS, wiek na linii podstawowej i region. Szacowany odsetek pacjentów z potwierdzonym postępem choroby po 2 latach to szacunek Kaplana-Meiera. Odsetek pacjentów, którzy mieli przynajmniej jeden nawrót stwardnienia rozsianego przez 2 lata był znacząco zmniejszony z każdym reżimem BG-12 w porównaniu z placebo. Na podstawie szacunków Kaplana-Meiera, u 27% pacjentów w grupie otrzymującej dwa razy na dobę BG-12 iu 26% w grupie otrzymującej 3 razy dziennie BG-12, w porównaniu z 46% w grupie placebo, wystąpił nawrót 2 lata (p <0,001 dla obu porównań) (tabela 2 i wykres 1A). Współczynnik ryzyka dla ryzyka nawrotu po leczeniu BG-12 w porównaniu z placebo w okresie 2 lat wynosił 0,51 dla grupy dwa razy dziennie (95% przedział ufności [CI], 0,40 do 0,66) i 0,50 dla trzy razy grupa dobowa (95% CI, 0,39 do 0,65) (P <0,001 dla obu porównań), odpowiednio odpowiadająca 49% i 50% redukcji ryzyka nawrotu. Każdy schemat BG-12, w porównaniu z placebo, wydłużył czas do pierwszego nawrotu (czas do nawrotu w 25. percentyla pacjentów, 38 tygodni w grupie placebo, w porównaniu z 87 tygodniami i 91 tygodniami w 2 razy dziennie i trzy razy dziennie grupy BG-12, odpowiednio). Analizy wrażliwości, przeprowadzone przy użyciu regresji logistycznej, w których pacjenci, którzy przerwali badanie leku lub wycofali się z badania bez nawrotu choroby, zostali uznani za mających nawrót, jeśli przyczyna przerwania leczenia lub odstawienie sugerowała brak skuteczności , wykazali, że terapia BG-12 również zmniejszała odsetek pacjentów, którzy mieli nawrót choroby przez 2 lata (iloraz szans dla nawrotu, 0,42 przy podawaniu dwa razy na dobę BG-12 i 0,41 przy podawaniu trzy razy na dobę BG-12; P <0,001 dla obu porównań ). Dodatkowa analiza wrażliwości, która obejmowała wszystkie nawroty zdefiniowane w protokole, niezależnie od tego, czy zostały one potwierdzone przez niezależny komitet oceniający neurologię, wykazała wyniki, które były zgodne z wynikami analizy pierwotnej (ryc. S3 w dodatku uzupełniającym).
Roczny wskaźnik nawrotów po 2 latach wynosił 0,17 w grupie otrzymującej dwa razy dziennie BG-12 i 0,19 w grupie otrzymującej 3 razy dziennie BG-12 w porównaniu z 0,36 w grupie placebo, co świadczy o względnej redukcji w stosunku do BG-12 o 53% i 48%, odpowiednio (P <0,001 dla obu porównań) (ryc [hasła pokrewne: neuryty, łapacz snów allegro, zaburzenie integracji sensorycznej ]