Wykorzystanie podklasy badań w fazie 1 badań klinicznych

W listopadzie 1996 r. Dziennik Wall Street Journal donosił, że Eli Lilly płacił bezdomnym alkoholikom z miejscowego schroniska, aby wziąć udział w testach bezpieczeństwa nowych leków w swojej placówce testowej w Indianapolis1. Ci ludzie chcą pomóc społeczeństwu , zapewnił dyrektor ds. Klinicznych Lilly farmakologia. Badani powiedzieli jednak, że wzięli udział za łatwe pieniądze i wolny pokój oraz wyżywienie. Chociaż Lilly podobno oferowała najniższe diety w branży, udało jej się przyciągnąć biednych pacjentów z całego kraju.1 Dyrektor medyczny lokalnego Programu Inicjatywy na rzecz Bezdomnych powiedział, że Lilly stworzyła szarej strefy płatnych ludzi. Dziś epizod Lilly wydaje się wczesnym ostrzeżeniem na temat pojawiających się problemów etycznych. W ciągu ostatniego dziesięciolecia badania kliniczne przeniosły się z uniwersytetów na prywatne witryny testowe, presja rekrutacji osób szybko się nasiliła, a etyczny nadzór został zlecony organizacjom opiniodawczym działającym na zasadzie zysku (IRB). Płatność na przedmioty uległa eskalacji, tworząc zacofane gospodarki w miastach w Ameryce Północnej i innych krajach. W 2005 r. Bloomberg Markets poinformował, że SFBC International, organizacja badawcza zajmująca się kontraktami, płaci imigrantom za udział w badaniach leków na etycznie wątpliwych warunkach w zrujnowanym motelu w Miami. Kilka miesięcy później dziewięć zdrowych ochotników w filii SFBC w Montrealu zapadło na utajoną gruźlicę podczas próby stosowania leków immunosupresyjnych. W 2006 r. Sześciu zdrowych ochotników wymagało intensywnej opieki w fazie próby przeciwciała monoklonalnego w londyńskim obiekcie prowadzonym przez organizację badawczą Parexel. Mimo całej etycznej debaty nad tymi sprawami, niewielu komentatorów zajęło się najbardziej niepokojącym pytaniem: czy etycznie problematyczne jest płacenie biednym ludziom za testowanie bezpieczeństwa nowych leków.
Płacenie za przedmioty do nauki nie jest nową praktyką, ale nie jest też bezsporne. Według regulatorów płatność nie powinna być tak wysoka, aby stała się nieuzasadnioną zachętą , aby podmioty nie podejmowały ryzykownych, nieprzyjemnych lub poniżających procesów przeciwko ich lepszemu osądowi. Ale ten standard daje małym praktycznym wskazówkom: suma pieniędzy, z której bogaci mogą łatwo się oprzeć, może być bardzo kusząca dla biedniejszych ludzi. Utrzymywanie płatności na niskim poziomie wydaje się jednak niesprawiedliwe dla biednych, którzy poddają się procesom właśnie dlatego, że potrzebują pieniędzy. I bez względu na to, czy tacy ludzie są nadmiernie zaindukowani, ważniejsze jest to, czy są one wykorzystywane.
Wykorzystywanie ludzi to wykorzystywanie ich w sposób nieuczciwy, ale nie ma zgody, że obecne rozwiązania próbne są niesprawiedliwe. Obrońcy status quo twierdzą, że osoby, które zapisały się na próby, zgodziły się na swoje warunki, że zarabiają wystarczająco dużo, by opłacić je na dłużej, i że dzięki porozumieniu są lepiej zarabiane. Niemniej istnieją uzasadnione powody, by sądzić, że biedni badacze są wykorzystywani.
Po pierwsze, biedni ludzie rzadziej niż zamożniejsi uzyskują dostęp do przedmiotowych leków, jeśli i kiedy zostaną zatwierdzeni. Wolontariusze nie mają zatrudnienia w pełnym wymiarze godzin, a zatem nie mają ubezpieczenia zdrowotnego. Przełożenie ciężaru badań bezpieczeństwa na osoby ubogie wydaje się naruszać art. 19 Deklaracji Helsińskiej, który stanowi, że badania medyczne są etycznie uzasadnione tylko wtedy, gdy istnieje uzasadniona szansa, że populacja, w której jest prowadzona, skorzysta z wyników.
Po drugie, USA
[przypisy: stetoskop allegro, allegro rowerki dziecięce, nerw okoruchowy ]