TP53 i decytabina w ostrej białaczce szpikowej i zespołach mielodysplastycznych czesc 4

Przeprowadzono analizy tablic metylacji DNA i analizowano je tak, jak to opisano wcześniej. Dane z tablicy metylacji zostały zdeponowane w Gene Expression Omnibus pod numerem dostępu GSE80762. Analiza statystyczna
Analizę statystyczną przeprowadzono za pomocą programu Excel (Microsoft), GraphPad Prism (GraphPad Software) i SAS, wersja 9.3 dla Windows (SAS Institute). Szczegółowy opis metod statystycznych znajduje się w sekcji Metody w dodatkowym dodatku.
Wyniki
Pacjenci
Ryc. 1. Ryc. 1. Odpowiedzi kliniczne u pacjentów z mutacjami TP53. Pacjent A z ostrą białaczką szpikową (AML) lub z zespołami mielodysplastycznymi (MDS) w kohortach wykrywających i wydłużających. Próbki uzyskane od 67 pacjentów zostały ocenione w badaniu z analizą sekwencji na Washington University w St. Louis, a 32 dodatkowych pacjentów, którzy otrzymali leczenie na University of Chicago lub na alternatywnych protokołach na Washington University w St. analiza rozszerzenia. Panele B i C wykazują klirens mutacji obserwowany u 2 pacjentów z mutacjami TP53. Wariantowa częstość alleli jest procentem całkowitych odczytów, które wspierają specyficzną mutację somatyczną. Częstotliwość allelu wariantu każdej zidentyfikowanej mutacji jest wskazana w punktach czasowych. Warianty w TP53 zaznaczono na czerwono, warianty w DNMT3A zaznaczono na niebiesko, mutacje w genach, które nie są powtarzająco zmutowane w AML20, zaznaczono na fioletowo, a liczba blastów oznaczono na pomarańczowo. Nawrót wystąpił u pacjentów pokazanych w panelach B i C w 28 dniu cyklu 8. W panelu C pacjent 1023 również miał hematologiczną poprawę liczby płytek krwi i neutrofilów, ale niepełne odzyskanie krwinek czerwonych. Panel D pokazuje szybkość klirensu 21 mutacji TP53 zidentyfikowanych u 16 pacjentów. Panel E pokazuje stopień eliminacji mutacji (szczególnie w genach, które zmutowano u co najmniej 5 z 54 pacjentów z próbkami, które można ocenić), z medianą czterech punktów czasowych ocenianych u każdego pacjenta. Przeprowadzono jednostronną analizę wariancji i test wielokrotnego porównania Tukey a w celu porównania środków klirensu mutacji dla każdego genu. Poziome kreski z gwiazdką oznaczają P <0,05 dla wskazanych porównań. Krótkie poziome słupki w punktach danych oznaczają średnią szybkość usuwania mutacji dla wskazanego genu.
Do prospektywnej próby klinicznej decytabiny jednoskładnikowej na Washington University w St. Louis zapisaliśmy 84 pacjentów (tabela i wykres 1A). Pacjenci otrzymywali medianę dwóch cykli decytabiny, a 59 pacjentów otrzymywało co najmniej dwa cykle. Mediana czasu obserwacji 19 pacjentów, którzy pozostali przy życiu, wynosiła 19 miesięcy.
Dodatkowe 32 pacjentów, którzy otrzymali podobny schemat poza naszą kontrolą, przygotowało niezależny zestaw uzupełniający. Ci pacjenci otrzymywali ten sam dziesięciodniowy schemat decytabiny na Uniwersytecie w Chicago lub decytabinie w 5-dniowym reżimie na Uniwersytecie Waszyngtońskim w St. Louis.
Toksyczne efekty
Zgodnie z oczekiwaniami zdarzenia niepożądane były w większości związane z neutropenią i trombocytopenią (Tabela S2 w Dodatku Dodatkowym) .9,10,21 Podczas cyklów i 2 obserwowaliśmy łącznie 128 zdarzeń w stopniu od 3 do 5
[hasła pokrewne: zaburzenie integracji sensorycznej, łapacz snów allegro, nerw bloczkowy ]