TP53 i decytabina w ostrej białaczce szpikowej i zespołach mielodysplastycznych ad

Jednakże nadal istnieją kontrowersje dotyczące wartości predykcyjnej tych biomarkerów i żadne z nich nie jest obecnie wykorzystywane do kierowania leczeniem decytabiną u poszczególnych pacjentów. W tej próbie wykorzystaliśmy udoskonalone sekwencjonowanie exome17 i sekwencjonowanie panelu genu, aby określić, czy obecność określonych mutacji może korelować z odpowiedzią lub opornością na decytabinę oraz scharakteryzować wzorce klirensu mutacji. Niespodziewanie okazało się, że odpowiedzi kliniczne były silnie skorelowane z obecnością mutacji TP53 w klonie założycielskim podczas prezentacji i że wskaźnik przeżycia całkowitego z 10-dniowymi kursami decytabiny był podobny u pacjentów z nieprawidłowościami cytogenetycznymi związanymi z niekorzystnym ryzykiem, a wśród nich z profilem cytogenetycznym o pośrednim ryzyku. Na koniec seryjne sekwencjonowanie egzomu wykazało spójny klirens mutacji u wszystkich ocenianych pacjentów z AML lub MDS, którzy mieli mutacje TP53. Jednak klirens mutacji nigdy nie był kompletny u pacjentów, którzy mieli odpowiedź na decytabinę, nawet u pacjentów z całkowitą remisją kliniczną.
Metody
Projekt testowy i nadzór
W tym prospektywnym, niekontrolowanym badaniu, 84 pacjentów otrzymywało decytabinę w dawce 20 mg na metr kwadratowy powierzchni ciała dziennie w dniach od do 10 28-dniowych cykli na Washington University w St. Louis w okresie od marca 2013 r. Do listopada 2015 r. Protokół jest dostępny wraz z pełnym tekstem tego artykułu na stronie.
Proces został zatwierdzony przez komisję ds. Przeglądu instytucjonalnego na Washington University w St. Louis i został przeprowadzony zgodnie z postanowieniami Deklaracji Helsińskiej. Wszyscy pacjenci, którzy zostali zapisani na Washington University w St. Louis, dostarczyli pisemną świadomą zgodę, która wyraźnie obejmowała sekwencjonowanie genomu i dzielenie się danymi z wykwalifikowanymi badaczami. Dodatkowi pacjenci, którzy byli włączeni do kohorty rozszerzenia, zostali włączeni do badania na Uniwersytecie w Chicago w ramach zatwierdzonego przez instytucję zatwierdzonego protokołu, który umożliwił sekwencjonowanie panelu genu i wymianę danych z wykwalifikowanymi badaczami. Wszyscy autorzy podjęli decyzję o przesłaniu rękopisu do publikacji i zapewnili przestrzeganie protokołu badania oraz dokładność i kompletność zgłaszanych danych.
Proces został zaprojektowany, a manuskrypt został napisany przez pierwszego i ostatniego autora. Badacze przeprowadzili analizę danych. Żadne podmioty komercyjne nie były zaangażowane w wsparcie, projektowanie, analizę lub przygotowanie manuskryptu.
Cele
Głównym celem badania było korelowanie odpowiedzi klinicznych ze statusem mutacji. Drugorzędnymi celami były korelacje odpowiedzi z odsetkiem klirensu mutacji, poziomem decytabiny w osoczu w stanie stacjonarnym i zmianami metylacji w dniu 10 cyklu 1.
Wybieralność
Tabela 1. Tabela 1. Charakterystyka pacjentów w punkcie wyjściowym i odpowiedź na decytabinę. Do badania włączono trzy grupy pacjentów: osoby z AML (z wyjątkiem pacjentów z ostrą białaczką promielocytową), które miały 60 lat lub więcej, osoby z nawrotem AML, oraz osoby z MDS zależną od transfuzji (Tabela 1). Wszyscy pacjenci uzyskali wynik oceny osiągniętej w grupie Eastern Cooperative Oncology Group wynoszący 2 lub mniej (w skali 5-punktowej, przy czym większa liczba wskazuje na rosnącą niepełnosprawność, niższe liczby oznaczają większą niezależność funkcjonalną, a wynik 3 oznacza zamknięcie w łóżku lub krzesło na> 50% godzin czuwania) i zachowaną funkcję narządu końcowego (patrz sekcja Metody w dodatkowym dodatku, dostępna pod adresem)
[hasła pokrewne: allegro rowerki dziecięce, szczotka do włosów tangle teezer allegro, szczotka do włosów tangle teezer allegro wrocław ]