TP53 i decytabina w ostrej białaczce szpikowej i zespołach mielodysplastycznych ad 11

Ponadto, pacjenci, którzy mają AML z mutacjami TP53 tylko w subklonach (tj. Nie w klonie założycielskim) nie będą oczekiwać pełnych odpowiedzi klinicznych, ponieważ tylko ułamek komórek nowotworowych byłby potencjalnie podatny na decytabinę. Niezależnie od tego, zróżnicowana wrażliwość subklonów na decytabinę u poszczególnych pacjentów silnie sugeruje, że na mechanizmy odpowiedzi bezpośrednio wpływają czynniki wewnętrzne komórki. Jednak jest również możliwe, że decytabina może indukować odpowiedzi kliniczne u niektórych pacjentów poprzez mechanizmy niekomórkowe. Lek ten może aktywować ekspresję endogennych retrowirusów i zmieniać regulacyjne dojrzewanie komórek T.34-36 Każdy z tych mechanizmów może potencjalnie zmienić nadzór immunologiczny komórek AML lub MDS i prowadzić do odpowiedzi klinicznych. Wreszcie, wskaźnik przeżywalności wśród pacjentów z AML, którzy mają niekorzystne profile cytogenetyczne ryzyka, mutacje TP53 lub oba, i którzy otrzymują decytabinę, jest podobny do tego u pacjentów z pośrednim profilem cytogenetycznym ryzyka, którzy otrzymują decytabinę. Konieczne będą dodatkowe badania w celu ustalenia, czy te różnice w przeżyciu wynikają w rzeczywistości z poprawy odpowiedzi związanych z decytabiną lub czy konwencjonalna chemioterapia antracykliną i cytarabiną faktycznie zmniejsza współczynnik przeżycia u pacjentów z profilami cytogenetycznymi niekorzystnymi dla ryzyka.
Podsumowując, dane te pokazują, że różne grupy pacjentów z AML lub MDS mogą mieć inną odpowiedź na różne rodzaje chemioterapii. Chociaż pacjenci z AML lub MDS, którzy mają mutacje TP53, mają bardzo niskie odsetki odpowiedzi po standardowej terapii cytotoksycznej, wszyscy pacjenci z mutacją TP53 mieli odpowiedź na 10-dniowe kursy decytabiny w tym badaniu. Mutacje TP53 stanowią nekroć najgorszej grupy prognostycznej w AML i MDS. Dane te sugerują alternatywną wstępną strategię leczenia tej grupy pacjentów o bardzo wysokim ryzyku, która będzie musiała zostać zweryfikowana w prospektywnych badaniach. Decytabina jako pojedynczy środek nie jest lekiem na kogokolwiek z tymi chorobami: szybki wybór opornych subklonów przez decytabinę i niekompletny klirens specyficznych dla białaczki mutacji (nawet u pacjentów, którzy mają odpowiedź) wyjaśnia, dlaczego remisje są na ogół krótkotrwałe. Jednak stosowanie decytabiny może być ważnym sposobem wywoływania klinicznych remisji u pacjentów z AML, którzy mają mutacje TP53 i którzy mają chorobę, która jest notorycznie oporna na terapię indukcyjną standardową chemioterapią cytotoksyczną. Taka terapia może również stanowić pomost dla allogenicznego przeszczepu komórek macierzystych u niektórych pacjentów.
[patrz też: nerw okoruchowy, nerw bloczkowy, zespół hutchinsona gilforda ]